Ustawa o zawodach lekarza i lekarza dentysty, pomimo iż obowiązuje przeszło dekadę, nie doczekała się dotychczas komentarza. Zasadniczą przyczyną tego stanu rzeczy było to, że trwają wciąż prace nad jej gruntowną nowelizacją, które wskutek zmiany rządów i w konsekwencji zmieniającej się wizji opieki zdrowotnej były wielokrotnie przerywane, podejmowane na nowo i jak Ustawa o jakości – podejście czwarte, zawody medyczne. Jedną z nich jest poselski projekt ustawy o jakości w opiece zdrowotnej i bezpieczeństwie pacjenta, który trafia do Sejmu z obrad Komisji Zdrowia. Do Sejmu trafi również ustawa o niektórych zawodach medycznych, w której w ostatecznej wersji projektu zawarto 16 zawodów: Ustawa o zawodzie psychoterapeuty: psychoterapia to usługa czy leczenie? Środowisko akademickie chce wyłączenia zawodu logopedy z projektu ustawy o niektórych zawodach medycznych; 300 tys. - na tyle wizyt nie zgłosili się pacjenci w Warszawie w 2022 r. Indywidualny Plan Opieki Medycznej w katalogu elektronicznej dokumentacji medycznej cash. Trwają obecnie prace nad projektem ustawy o niektórych zawodach medycznych. Z założenia ów projekt ma objąć swym uregulowaniem zawody medyczne, które do tej pory takiego uregulowania się nie doczekały, w porównaniu chociażby z lekarzami czy zatem wynika z projektowanych zmian odnośnie uregulowania zawodów medycznych?Obecnie trwają konsultacje społeczne projektu ustawy o niektórych zawodach medycznych. Założenie jest takie, by owa ustawa objęła swym uregulowaniem 17 zawodów medycznych, które do tej pory nie posiadają własnej ustawy zawodowej, jak chociażby zawody lekarza czy też ustawy o niektórych zawodach medycznych ma uregulować sposób wykonywania zawodu przez:asystentów stomatologicznychdietetykówelektroradiologówhigienistki stomatologicznelogopedówmasażystówopiekunów medycznychoptometrystówortoptystówpodiatrówprofilaktykówprotetyków słuchutechników dentystycznychtechników ortopedówtechników sterylizacji medycznejterapeutów zajęciowychW proponowanym zakresie jedną z najbardziej entuzjastycznie przyjętych propozycji rozwiązań w projektowanej ustawie jest stworzenie centralnego rejestru osób wykonujących regulowane przez nią zawody medyczne. A co za tym idzie, każda osoba chcąca wykonywać dany zawód medyczny (jak chociażby dietetyk czy higienistka stomatologiczna), będzie musiała uzyskać wpis do owej rejestrze przewiduje się gromadzenie informacji o profesji, tytule zawodowym, jak i również danych osobowych, wykształcenia oraz informacji o miejscu wykonywania zawodu. Jednakże większość owych danych, poza imieniem i nazwiskiem oraz miejscem i rodzajem zawodu, będzie niejawna. Z kolei wnioski o dokonanie wpisu bądź jego zmianę będzie można kierować do wojewody właściwego ze względu na miejsce rejestr ma być źródłem informacji o aktualnej sytuacji i potrzebach kadrowych w poszczególnych rejonach kraju. Zdaniem jednak przedstawicieli resortu zdrowia, jak i samych zainteresowanych ów rejestr umożliwi również weryfikację kwalifikacji konkretnej osoby zarówno przez pracodawców, jak i jeszcze rozwiązania zawarte są w projekcie ustawy o niektórych zawodach medycznych?Otóż projekt ustawy przewiduje również obowiązek kształcenia ustawicznego osób wykonujących zawody medyczne, zarówno poprzez możliwość uzyskania specjalizacji, jak i poprzez kursy doszkalające czy też kwalifikacyjne. Poza tym pracownicy medyczni, których obejmie nowa ustawa, zyskają też prawo do urlopu szkoleniowego w wymiarze 6 dni roboczych w roku Bartosza Mikołajczyka, prezesa zarządu Ogólnopolskiego Stowarzyszenia Opiekunów Medycznych, zainteresowanie rozwojem swych kompetencji w tej grupie zawodowej jest bardzo duże, w przeciwieństwie do oferty dostępnych szkoleń. Przecież w każdej dziedzinie medycyny mamy do czynienia z ciągłym rozwojem i każdy przedstawiciel tej branży winien aktualizować swoją wiedzę, tymczasem do tej pory niewielu pracodawców ułatwiało to swym pracownikom. I urlop szkoleniowy może dodatkowo wpłynąć korzystnie pod kątem dodatkowej zachęty do podnoszenia swych projekcie ważnym jest też objęcie ochroną prawną zawodów medycznych. Zgodnie bowiem z projektowanymi przepisami za nieuprawnione posługiwanie się tytułem zawodowym w zakresie zawodów medycznych grozić będzie grzywna bądź pozbawienie wolności. Tak samo karany będzie fakt zatrudnienia osoby bez wymaganych jak ów projekt oceniają sami zainteresowani?Zdaniem przedstawicieli Polskiego Towarzystwa Dietetyki, Polskiego Towarzystwa Ortoptycznego im. oraz Naczelnej Rady Lekarskiej, problemem jest to, iż do projektu ustawy nie zostały dołączone projekty rozporządzeń wykonawczych, tymczasem to one regulować będą najważniejsze kwestie z punktu widzenia wykonywania zdrowia ma bowiem na bazie właśnie owych rozporządzeń wykonawczych określać chociażby wykazy czynności zawodowych, do których uprawnione będą osoby wykonujące konkretny zawód, wymagania kwalifikacyjne czy też kierunki specjalizacji. Tymczasem brak projektów owych rozporządzeń skutkuje tym, iż trudno dokonać oceny całościowej projektu chwili obecnej w praktyce najwięcej problemów wiąże się z tym, iż nie określono co w ramach danego zawodu można robić, a czego nie wolno. I to samo dotyczy kwestii nabywania kwalifikacji. W tym kontekście Bartosz Mikołajczyk omawia ten problem na przykładzie ratowników medycznych, gdzie obecnie, pomimo określenia w przepisach warunków nabywania kwalifikacji (czyli ukończenia półtorarocznej szkoły policealnej), nadal na rynku funkcjonują przedsiębiorstwa oferujące kursy opiekunów medycznych i to również w wersji chociaż ukończenie takiego kursu nie wiąże się z wydaniem dyplomu zawodowego (gdyż w ramach kursu nie ma ani praktyk zawodowych, ani zajęć praktycznych), to i tak niektóre placówki medyczne zatrudniają osoby po takich kolei Grzegorz Kostelecki, prezes Polskiego Towarzystwa Dietetyki, ma wątpliwość czy objęcie tak szerokiego spektrum zawodów medycznych jedną ustawą jest dobrym pomysłem. Pośród bowiem 17 wymienionych zawodów znalazło się 13 zawodów tak zwanych technicznych, gdzie kwalifikacje uzyskiwane są w systemie oświaty oraz 4 zawody (dietetyk, logopeda, terapeuta zajęciowy i elektrokardiolog), gdzie kwalifikacje uzyskuje się tylko w systemie szkolnictwa wyższego. Stąd też rozsądniejszym byłoby stworzenia dwóch odrębnych ustaw, rozgraniczonych właśnie ze względu na sposób uzyskiwania projekt ustawy o zawodach medycznych jest obecnie w fazie konsultacji społecznych. Z jednej strony eksperci doceniają w nim to, iż powstać ma centralny rejestr osób wykonujących zawody medyczne oraz wprowadzony ma zostać urlop szkoleniowy w wymiarze dodatkowych 6 dni w roku. Z drugiej strony w projekcie zabrakło odpowiednich rozporządzeń wykonawczych, tak naprawdę decydujących o powodzeniu projektu w praktyce. Art. 1. [Ustawa o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego niektórych pracowników zatrudnionych w podmiotach leczniczych] W ustawie z dnia 8 czerwca 2017 r. o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego niektórych pracowników zatrudnionych w podmiotach leczniczych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1801) wprowadza się następujące zmiany:1) w art. 2 w pkt 4 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 5 i 6 w brzmieniu: "5) stażysta - lekarz i lekarz dentysta odbywający staż podyplomowy, o którym mowa w ustawie z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty (Dz. U. z 2021 r. poz. 790, z późn. 6) rezydent - lekarz i lekarz dentysta odbywający specjalizację w ramach rezydentury na zasadach określonych w ustawie z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty."; 2) w art. 3: a) w ust. 1 we wprowadzeniu do wyliczenia wyrazy "Do dnia 1 lipca 2021 r." zastępuje się wyrazami "Do dnia 1 lipca 2022 r.", b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a i 1b w brzmieniu: "1a. Do wynagrodzeń zasadniczych stażystów i rezydentów nie stosuje się warunków określonych w ust. 1. 1b. Wynagrodzenia zasadnicze stażystów i rezydentów, o których mowa w ust. 1a, określa minister właściwy do spraw zdrowia na podstawie art. 15i ust. 4 oraz art. 16j ust. 5 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty, zapewniając podwyższenie wynagrodzenia zasadniczego stażysty i rezydenta do poziomu najniższego wynagrodzenia zasadniczego ustalonego w sposób określony w ust. 1.", c) uchyla się ust. 3, d) ust. 4 otrzymuje brzmienie: "4. Od dnia 2 lipca 2022 r. wynagrodzenie zasadnicze pracownika wykonującego zawód medyczny oraz pracownika działalności podstawowej, innego niż pracownik wykonujący zawód medyczny, nie może być niższe niż najniższe wynagrodzenie zasadnicze ustalone w sposób określony w ust. 1 na dzień 1 lipca 2022 r."; 3) w art. 3a po ust. 1 dodaje się ust. 1a i 1b w brzmieniu: "1a. Do wynagrodzeń zasadniczych stażystów i rezydentów nie stosuje się warunków określonych w ust. 1. 1b. Wynagrodzenia zasadnicze stażystów i rezydentów, o których mowa w ust. 1a, określa minister właściwy do spraw zdrowia na podstawie art. 15i ust. 4 oraz art. 16j ust. 5 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty, zapewniając podwyższenie wynagrodzenia zasadniczego stażysty i rezydenta do poziomu najniższego wynagrodzenia zasadniczego ustalonego w sposób określony w ust. 1."; 4) w art. 4 wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie: "Kontrolę wykonywania przepisów art. 3, art. 3a i art. 5 przeprowadza:"; 5) art. 5 otrzymuje brzmienie: "Art. 5. W porozumieniu albo zarządzeniu określa się również zasady podwyższania wynagrodzenia osoby zatrudnionej w ramach stosunku pracy w podmiocie leczniczym, niewykonującej zawodu medycznego, tak aby wynagrodzenie to: 1) odpowiadało w szczególności rodzajowi wykonywanej pracy i kwalifikacjom wymaganym przy jej wykonywaniu; 2) uwzględniało ilość i jakość świadczonej pracy; 3) uwzględniało wysokość wynagrodzenia odpowiadającą adekwatnemu średniemu wzrostowi wynagrodzenia w danym podmiocie w ustalonym okresie."; 6) po art. 5 dodaje się art. 5a-5c w brzmieniu: "Art. 5a. Od dnia 1 lipca 2022 r. w umowie o pracę pracowników wykonujących zawód medyczny lub pracowników działalności podstawowej, innych niż pracownicy wykonujący zawód medyczny, wskazuje się, do której grupy zawodowej określonej w załączniku do ustawy jest zaliczone zajmowane przez pracownika stanowisko pracy. Art. 5b. W podmiotach leczniczych, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 3 i 7 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej, utworzonych przez Ministra Obrony Narodowej na podstawie art. 83 tej ustawy, oraz w art. 22b ust. 2 ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (Dz. U. z 2021 r. poz. 195 oraz z 2022 r. poz. 655), przepisy art. 5 i art. 5a stosuje się wyłącznie do pracowników zatrudnionych w komórkach wewnętrznych, które w ramach struktury organizacyjnej tych podmiotów udzielają świadczeń zdrowotnych, oraz pracowników wykonujących zadania Wojskowej Inspekcji Sanitarnej. Art. 5c. W przypadku osoby niewykonującej zawodu medycznego zatrudnionej w ramach stosunku pracy w podmiocie leczniczym, o którym mowa w art. 5b, adekwatny średni wzrost wynagrodzenia w ustalonym okresie realizuje się na zasadach określonych dla pracowników resortu obrony narodowej w ramach środków finansowych przeznaczonych na wzrost wynagrodzeń tych pracowników w danym roku budżetowym, od dnia 1 stycznia danego roku kalendarzowego."; 7) uchyla się art. 6; 8) załącznik do ustawy otrzymuje brzmienie określone w załączniku do niniejszej ustawy. Art. 2. [Ustawa o zawodach lekarza i lekarza dentysty] W ustawie z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty (Dz. U. z 2021 r. poz. 790, z późn. w art. 16j ust. 5 otrzymuje brzmienie:"5. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, wysokość zasadniczego wynagrodzenia miesięcznego, z podziałem na wynagrodzenie w poszczególnych dziedzinach medycyny, w których jest odbywane szkolenie specjalizacyjne w ramach rezydentury, kierując się koniecznością zapewnienia dostępności świadczeń specjalistycznych dla pacjentów oraz biorąc pod uwagę wysokość najniższego wynagrodzenia zasadniczego określanego przepisami ustawy z dnia 8 czerwca 2017 r. o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego niektórych pracowników zatrudnionych w podmiotach leczniczych.". Art. 3. [Ustawa o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych] W ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1285, z późn. wprowadza się następujące zmiany:1) po art. 31h dodaje się art. 31ha w brzmieniu: "Art. 31ha. 1. Prezes Agencji po otrzymaniu zlecenia ministra właściwego do spraw zdrowia, o którym mowa w art. 31n pkt 2c, dokonuje analizy dotyczącej zmiany sposobu lub poziomu finansowania świadczeń opieki zdrowotnej w związku z nadzwyczajnym wzrostem kosztów udzielania tych świadczeń oraz przygotowuje raport w sprawie zmiany sposobu lub poziomu finansowania świadczeń opieki zdrowotnej i wydaje rekomendację. 2. Raport w sprawie zmiany sposobu lub poziomu finansowania świadczeń opieki zdrowotnej zawiera: 1) analizę danych kosztowych pozyskanych od świadczeniodawców; 2) sposób uwzględnienia w systemie finansowania świadczeń opieki zdrowotnej zmiany kosztów udzielania tych świadczeń, w szczególności związanych ze wzrostem najniższego wynagrodzenia zasadniczego określonego przepisami ustawy z dnia 8 czerwca 2017 r. o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego niektórych pracowników zatrudnionych w podmiotach leczniczych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1801 oraz z 2022 r. poz. 1352); 3) analizę skutków finansowych dla systemu ochrony zdrowia, w tym dla podmiotów obowiązanych do finansowania świadczeń opieki zdrowotnej ze środków publicznych. 3. Prezes Agencji, w terminie 21 dni od dnia otrzymania zlecenia, o którym mowa w art. 31n pkt 2c, przekazuje ministrowi właściwemu do spraw zdrowia rekomendację wraz z raportem w sprawie zmiany sposobu lub poziomu finansowania świadczeń opieki zdrowotnej. 4. Minister właściwy do spraw zdrowia po zapoznaniu się z raportem w sprawie zmiany sposobu lub poziomu finansowania świadczeń opieki zdrowotnej oraz rekomendacją Prezesa Agencji zatwierdza tę rekomendację oraz przekazuje ją Prezesowi Agencji w celu opublikowania, w formie obwieszczenia, w Biuletynie Informacji Publicznej Agencji lub wnosi do niej uwagi."; 2) w art. 31lc: a) w ust. 2 w pkt 3 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 4 i 5 w brzmieniu: "4) stanowisko pracy osoby zatrudnionej u świadczeniodawców, o których mowa w ust. 4, na podstawie umowy o pracę lub świadczącej usługi na podstawie umowy cywilnoprawnej, lub w ramach podwykonawstwa, w zakresie, w jakim dane te dotyczą osób biorących udział w realizacji świadczeń udzielanych w ramach umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej; 5) zanonimizowane dane o wysokości poszczególnych składowych wynagrodzenia i wymiarze zatrudnienia osoby, o której mowa w pkt 4, oraz kosztów zatrudnienia ponoszonych przez świadczeniodawcę, w zakresie, w jakim dane te dotyczą osób biorących udział w realizacji świadczeń udzielanych w ramach umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej.", b) po ust. 4 dodaje się ust. 4a-4d w brzmieniu: "4a. Świadczeniodawca, który zawarł umowę o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej, udostępnia Agencji nieodpłatnie, w terminie wskazanym przez Prezesa Agencji, nie krótszym niż 14 dni od dnia otrzymania wniosku o udostępnienie danych, dane dotyczące wszystkich osób zatrudnionych u niego na podstawie umowy o pracę lub świadczących usługi na podstawie umowy cywilnoprawnej, lub w ramach podwykonawstwa, obejmujące informacje o wymiarze zatrudnienia i wysokości poszczególnych składowych wynagrodzenia, oraz kosztów zatrudnienia ponoszonych przez świadczeniodawcę, a także dane dotyczące udzielania oraz finansowania świadczeń opieki zdrowotnej. 4b. Dane, o których mowa w ust. 4a, obejmują: 1) stanowisko pracy; 2) zanonimizowane dane o wysokości poszczególnych składowych wynagrodzenia i wymiarze zatrudnienia oraz kosztów zatrudnienia ponoszonych przez świadczeniodawcę, w zakresie, w jakim dane te dotyczą osób biorących udział w realizacji świadczeń udzielanych w ramach umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej; 3) dane dotyczące udzielania oraz finansowania świadczeń opieki zdrowotnej. 4c. Wytyczne dotyczące sposobu przekazywania danych, o których mowa w ust. 4a, określa Prezes Agencji i publikuje je w Biuletynie Informacji Publicznej Agencji. 4d. Dane, o których mowa w ust. 4a, są wykorzystywane przez Agencję w celu realizacji zadań określonych w art. 31n pkt 1a i 2c."; 3) w art. 31n po pkt 2b dodaje się pkt 2c w brzmieniu: "2c) przygotowywanie raportu w sprawie zmiany sposobu lub poziomu finansowania świadczeń opieki zdrowotnej oraz wydawanie, na zlecenie ministra właściwego do spraw zdrowia, rekomendacji Prezesa Agencji w zakresie zmiany sposobu lub poziomu finansowania świadczeń opieki zdrowotnej w związku z nadzwyczajnym wzrostem kosztów udzielania tych świadczeń, w szczególności wzrostem najniższego wynagrodzenia zasadniczego określanego przepisami ustawy z dnia 8 czerwca 2017 r. o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego niektórych pracowników zatrudnionych w podmiotach leczniczych;". Art. 4. [Zawarcie porozumienia, o którym mowa w art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego niektórych pracowników zatrudnionych w podmiotach leczniczych] 1. Porozumienie, o którym mowa w art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy zmienianej w art. 1 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, zawiera się w terminie 14 dni od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, z mocą od dnia 1 lipca 2022 Jeżeli porozumienie nie zostanie zawarte w terminie określonym w ust. 1, sposób podwyższania wynagrodzenia zasadniczego ustala, w terminie 7 dni od dnia upływu terminu, o którym mowa w ust. 1, w drodze zarządzenia w sprawie podwyższenia wynagrodzenia, z mocą od dnia 1 lipca 2022 r.: 1) kierownik podmiotu leczniczego; 2) podmiot tworzący, o którym mowa w art. 4 pkt 1 ustawy zmienianej w art. 1 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą - w przypadku podmiotów leczniczych działających w formie jednostek budżetowych i jednostek wojskowych, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 3 i 7 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. z 2022 r. poz. 633, 655, 974 i 1079). 3. Strony umowy o pracę, o której mowa w art. 5a ustawy zmienianej w art. 1, dostosują umowy o pracę pracowników wykonujących zawód medyczny lub pracowników działalności podstawowej, innych niż pracownicy wykonujący zawód medyczny, zawarte przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy do wymogów określonych w tym przepisie, w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy. Art. 5. [Wydanie rekomendacji] Prezes Agencji Oceny Technologii Medycznych i Taryfikacji w terminie 21 dni od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy wyda rekomendację, o której mowa w art. 31n pkt 2c ustawy zmienianej w art. 3, w związku ze wzrostem najniższego wynagrodzenia wprowadzanym niniejszą ustawą. Art. 6. [Wejście w życie] Ustawa wchodzi w życie z dniem następującym po dniu ogłoszenia. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Duda 1) Niniejszą ustawą zmienia się ustawy: ustawę z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty oraz ustawę z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych. 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2021 r. poz. 1559 i 2232 oraz z 2022 r. poz. 583, 655, 830, 974 i 1352. 3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2021 r. poz. 1559 i 2232 oraz z 2022 r. poz. 583, 655, 830 i 974. 4) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2021 r. poz. 1292, 1559, 1773, 1834, 1981, 2105, 2120, 2232, 2270, 2427 i 2469 oraz z 2022 r. poz. 64, 91, 526, 583, 655, 807, 974, 1002, 1079 i 1265. Załącznik 1. [WSPÓŁCZYNNIKI PRACY] Załącznik do ustawy z dnia 26 maja 2022 r. o zmianie ustawy o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego niektórych pracowników zatrudnionych w podmiotach leczniczych oraz niektórych innych ustaw "Załącznik do ustawy z dnia 8 czerwca 2017 r. o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego niektórych pracowników zatrudnionych w podmiotach leczniczych WSPÓŁCZYNNIKI PRACY Lp. Grupy zawodowe według kwalifikacji wymaganych na zajmowanym stanowisku Współczynnik pracy 1 Lekarz albo lekarz dentysta ze specjalizacją 1,45 2 Farmaceuta, fizjoterapeuta, diagnosta laboratoryjny, psycholog kliniczny, inny pracownik wykonujący zawód medyczny inny niż określony w lp. 1, 3 i 4 z wymaganym wyższym wykształceniem na poziomie magisterskim i specjalizacją, pielęgniarka z tytułem zawodowym magister pielęgniarstwa albo położna z tytułem magister położnictwa z wymaganą specjalizacją w dziedzinie pielęgniarstwa lub w dziedzinie mającej zastosowanie w ochronie zdrowia 1,29 3 Lekarz albo lekarz dentysta, bez specjalizacji 1,19 4 Stażysta 0,95 5 Farmaceuta, fizjoterapeuta, diagnosta laboratoryjny, pielęgniarka, położna, technik elektroradiolog, psycholog, inny pracownik wykonujący zawód medyczny inny niż określony w lp. 1-4 z wymaganym wyższym wykształceniem na poziomie magisterskim; pielęgniarka, położna z wymaganym wyższym wykształceniem (studia I stopnia) i specjalizacją, albo pielęgniarka, położna ze średnim wykształceniem i specjalizacją 1,02 6 Fizjoterapeuta, pielęgniarka, położna, ratownik medyczny, technik elektroradiolog, inny pracownik wykonujący zawód medyczny inny niż określony w lp. 1-5 z wymaganym wyższym wykształceniem na poziomie studiów I stopnia; fizjoterapeuta, ratownik medyczny, technik analityki medycznej, technik elektroradiolog z wymaganym średnim wykształceniem albo pielęgniarka albo położna z wymaganym średnim wykształceniem, która nie posiada tytułu specjalisty w dziedzinie pielęgniarstwa lub dziedzinie mającej zastosowanie w ochronie zdrowia 0,94 7 Inny pracownik wykonujący zawód medyczny inny niż określony w lp. 1-6 z wymaganym średnim wykształceniem oraz opiekun medyczny 0,86 8 Pracownik działalności podstawowej, inny niż pracownik wykonujący zawód medyczny z wymaganym wykształceniem wyższym 1 9 Pracownik działalności podstawowej, inny niż pracownik wykonujący zawód medyczny z wymaganym wykształceniem średnim 0,78 10 Pracownik działalności podstawowej, inny niż pracownik wykonujący zawód medyczny z wymaganym wykształceniem poniżej średniego 0,65 ". Załącznik 1. [Ustawa z dnia 20 lipca 1950 r. o zawodzie felczera] Załącznik do obwieszczenia Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 7 lipca 2022 r. (poz. 1529) USTAWA z dnia 20 lipca 1950 r. o zawodzie felczera Art. 1. Zawód felczera może wykonywać osoba, której Naczelna Rada Lekarska przyznała prawo wykonywania zawodu i która jest jednocześnie wpisana do Centralnego Rejestru Felczerów prowadzonego przez Naczelną Radę Lekarską. Art. 1a. 1. (uchylony) 2. (uchylony) 3. (uchylony) 4. (uchylony) 5. Minister właściwy do spraw zdrowia, po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady Lekarskiej, określi, w drodze rozporządzenia, wzór dokumentu "Prawo wykonywania zawodu felczera", uwzględniając w szczególności niezbędne dane osobowe felczera, numer prawa wykonywania zawodu, adnotacje o wpisie do rejestru oraz dane dotyczące kwalifikacji felczera. Art. 1b. (uchylony) Art. 1c. 1. Felczer, który uzyskał prawo wykonywania zawodu, podlega wpisowi do rejestru prowadzonego przez Naczelną Radę Lekarską. 2. Naczelna Rada Lekarska określi szczegółowy tryb prowadzenia Centralnego Rejestru Felczerów. 3. Naczelna Rada Lekarska udostępnia informacje zawarte w rejestrze felczerów, systemowi informacji w ochronie zdrowia, o którym mowa w ustawie z dnia 28 kwietnia 2011 r. o systemie informacji w ochronie zdrowia (Dz. U. z 2021 r. poz. 666 i 1292 oraz z 2022 r. poz. 655, 830 i 974). Art. 2. 1. Wykonywanie zawodu felczera polega na udzielaniu świadczeń zdrowotnych, a w szczególności: 1) badaniu stanu zdrowia; 2) rozpoznawaniu chorób i zapobieganiu im; 3) udzielaniu pomocy w stanach zagrożenia życia i zdrowia; 4) wykonywaniu czynności z zakresu medycyny pracy, zapobieganiu i zwalczaniu chorób zakaźnych; 5) sprawowaniu nadzoru nad artykułami żywnościowymi i produktami użytkowymi; 6) stwierdzaniu zgonów; 7) udziale w procesie leczenia pod nadzorem lub przy współpracy z lekarzem. 2. Czynności określone w ust. 1 felczer wykonuje samodzielnie w podmiocie leczniczym w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej albo w utworzonym punkcie felczerskim. 3. Przepis ust. 2 nie dotyczy czynności, związanych z udzielaniem pomocy w nagłych wypadkach. Art. 2a. 1. Felczer albo starszy felczer tracą prawo wykonywania zawodu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z mocy prawa w przypadku ubezwłasnowolnienia. 2. Felczer albo starszy felczer posiadający prawo wykonywania zawodu i niewykonujący zawodu przez 5 lat tracą prawo do wykonywania zawodu i podlegają wykreśleniu z Centralnego Rejestru Felczerów. 3. (uchylony) Art. 2b. 1. Jeżeli zaistnieją przesłanki uzasadniające podejrzenie niedostatecznego przygotowania zawodowego felczera, Naczelna Rada Lekarska powołuje komisję złożoną z lekarzy o odpowiednich kwalifikacjach zawodowych, która wydaje opinię o przygotowaniu zawodowym felczera. Felczer ma obowiązek stawienia się przed komisją. 2. O powołaniu komisji Naczelna Rada Lekarska powiadamia niezwłocznie felczera, którego postępowanie dotyczy. Termin stawienia się felczera przed komisją powinien być tak wyznaczony, aby między doręczeniem felczerowi zawiadomienia a dniem stawienia się przed komisją upłynęło co najmniej 14 dni. 3. Naczelna Rada Lekarska, na podstawie opinii komisji, o której mowa w ust. 1, może zobowiązać felczera do odbycia przeszkolenia uzupełniającego organizowanego i przeprowadzanego przez okręgową radę lekarską właściwą dla miejsca zamieszkania felczera oraz zawiesić prawo wykonywania zawodu do czasu ukończenia przeszkolenia uzupełniającego, zwanego dalej "przeszkoleniem". 4. Okręgowa rada lekarska ustala program, miejsce oraz sposób przeszkolenia. 5. Przeszkolenie trwa nie dłużej niż 1 rok i obejmuje zajęcia teoretyczne i praktyczne. Koszt przeszkolenia teoretycznego ponosi felczer, a wpływy z tego tytułu stanowią przychód okręgowej rady lekarskiej. Wysokość opłaty za przeszkolenie teoretyczne nie może przewyższać planowanych kosztów związanych z jego przeprowadzeniem. 6. Warunki odbywania przeszkolenia praktycznego określa umowa o prowadzenie przeszkolenia praktycznego, zawarta między felczerem a podmiotem realizującym to przeszkolenie. 7. W razie nieusprawiedliwionego niestawienia się felczera przed komisją, o której mowa w ust. 1, lub uchylania się od uczestnictwa w przeszkoleniu Naczelna Rada Lekarska zawiesza prawo wykonywania zawodu do czasu ukończenia przeszkolenia. Art. 2c. 1. Jeżeli zaistnieją przesłanki uzasadniające podejrzenie niezdolności felczera do wykonywania zawodu ze względu na stan zdrowia, Naczelna Rada Lekarska powołuje komisję złożoną z lekarzy specjalistów z odpowiednich dziedzin medycyny. Komisja ta wydaje orzeczenie w przedmiocie niezdolności felczera do wykonywania zawodu felczera. 2. O powołaniu komisji minister właściwy do spraw zdrowia powiadamia niezwłocznie felczera, którego postępowanie dotyczy. Termin stawienia się felczera przed komisją powinien być tak wyznaczony, aby między doręczeniem felczerowi zawiadomienia a dniem stawienia się przed komisją upłynęło co najmniej 14 dni. 3. Felczer ma obowiązek stawienia się przed komisją, o której mowa w ust. 1, i poddania się niezbędnym badaniom. 4. Felczer, którego dotyczy postępowanie, o którym mowa w ust. 1, jest uprawniony do uczestnictwa w posiedzeniu komisji w czasie rozpatrywania sprawy. 5. Komisja powinna wydać orzeczenie nie później niż w ciągu 2 miesięcy od dnia powołania. 6. W razie nieusprawiedliwionego niestawienia się felczera przed komisją, o której mowa w ust. 1, Naczelna Rada Lekarska zawiesza prawo wykonywania zawodu do czasu zakończenia postępowania przed komisją. 7. Naczelna Rada Lekarska, na podstawie orzeczenia komisji o niezdolności felczera do wykonywania zawodu, zawiesza prawo wykonywania zawodu felczera na okres trwania niezdolności lub stwierdza o utracie prawa wykonywania zawodu. 8. Postępowanie, o którym mowa w ust. 1, jest poufne. Art. 2d. Zadania Naczelnej Rady Lekarskiej, o których mowa w art. 1c, oraz prace komisji, o których mowa w art. 2b i art. 2c, są finansowane z budżetu państwa, z części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw zdrowia. Członkom komisji przysługuje za każde posiedzenie komisji wynagrodzenie w wysokości 10% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw bez wypłaty nagród z zysku za ubiegły rok, ogłaszanego, w drodze obwieszczenia, przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski". Art. 2e. 1. Jeżeli przepisy ustawy nie stanowią inaczej, w sprawach, o których mowa w art. 2a ust. 1, art. 2b ust. 1-3 i 7 oraz w art. 2c ust. 1, 6 i 7, stosuje się przepisy ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2021 r. poz. 735, 1491 i 2052 oraz z 2022 r. poz. 1301) odnoszące się do decyzji administracyjnych. 2. Od rozstrzygnięcia w sprawach, o których mowa w ust. 1, przysługuje wniosek do Naczelnej Rady Lekarskiej o ponowne rozpatrzenie sprawy; do wniosku tego stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące odwołań od decyzji. 3. Uchwały Naczelnej Rady Lekarskiej w sprawach, o których mowa w ust. 1 i 2, podpisują prezes albo wiceprezes oraz sekretarz Naczelnej Rady Lekarskiej. Art. 3. 1. Felczerowi, wykonującemu zawód ponad trzy lata, przysługuje tytuł starszego felczera. 2. Starszy felczer czynności określone w art. 2 ust. 1 wykonuje samodzielnie w podmiocie leczniczym. 3. (uchylony) 4. (uchylony) Art. 3a. Starszy felczer albo felczer może wydać ubezpieczonemu orzeczenie o czasowej niezdolności do pracy jednorazowo do 7 dni, z tym że łącznie orzeczony okres niezdolności do pracy nie może być dłuższy niż 14 dni. Art. 4. Felczer lub starszy felczer mają prawo przepisywać produkty lecznicze, które są dopuszczone do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z wyłączeniem leków bardzo silnie działających oraz niektórych środków odurzających i psychotropowych, oraz środki spożywcze specjalnego przeznaczenia żywieniowego, oraz wyroby medyczne, wyposażenie wyrobów medycznych, systemy i zestawy zabiegowe, w rozumieniu przepisów rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/745 z dnia 5 kwietnia 2017 r. w sprawie wyrobów medycznych, zmiany dyrektywy 2001/83/WE, rozporządzenia (WE) nr 178/2002 i rozporządzenia (WE) nr 1223/2009 oraz uchylenia dyrektyw Rady 90/385/EWG i 93/42/EWG (Dz. Urz. UE L 117 z str. 1, z późn. oraz wyroby do samokontroli i pojemniki na próbki, w rozumieniu przepisów rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/746 z dnia 5 kwietnia 2017 r. w sprawie wyrobów medycznych do diagnostyki in vitro oraz uchylenia dyrektywy 98/79/WE i decyzji Komisji 2010/227/UE (Dz. Urz. UE L 117 z str. 176, z późn. 1a. W przypadku gdy ustawa lub przepisy odrębne uprawniają felczera do wystawiania recept, stosuje się odpowiednio art. 42 ust. 2 oraz art. 45 ust. 2 i 2a ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty (Dz. U. z 2021 r. poz. 790, z późn. oraz art. 95aa-96d ustawy z dnia 6 września 2001 r. - Prawo farmaceutyczne (Dz. U. z 2021 r. poz. 1977 i 2120 oraz z 2022 r. poz. 830, 974, 1095 i 1344). 2. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia: 1) szczegółowy zakres uprawnień zawodowych felczera, uwzględniając w szczególności czynności wykonywane samodzielnie i czynności wykonywane pod kierunkiem lekarza; 2) wykaz leków spośród środków odurzających i psychotropowych oraz leków silnie działających, które mogą być przepisywane na recepcie przez felczera, uwzględniając w szczególności wskazania terapeutyczne i bezpieczeństwo stosowania leków; 3) sposób oznaczania recept wystawianych przez felczera, z uwzględnieniem danych dotyczących felczera. Art. 5. (uchylony) Art. 6. W nagłych wypadkach nie wolno felczerowi (starszemu felczerowi) odmówić udzielenia pomocy choremu do czasu przybycia lekarza. Art. 7. 1. Felczer (starszy felczer) obowiązany jest do zachowania w tajemnicy wszystkiego, o czym poweźmie wiadomość w związku z wykonywaniem zawodu. 2. Od obowiązku zachowania tajemnicy felczer (starszy felczer) jest zwolniony w stosunku do lekarza, sprawującego nadzór fachowy nad danym zakładem bądź kierującego czynnościami felczera (starszego felczera), a ponadto w przypadkach: 1) gdy tak stanowią ustawy; 2) gdy osoba, korzystająca z jego pomocy lub jej prawny zastępca, zezwolą na ujawnienie tajemnicy; 3) gdy zachowanie tajemnicy może spowodować istotne niebezpieczeństwo dla życia i zdrowia osoby, korzystającej z pomocy felczera (starszego felczera) lub dla otoczenia tej osoby. Art. 7a. 1. Felczer (starszy felczer) jest uprawniony do zgłaszania Prezesowi Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych lub podmiotowi odpowiedzialnemu za wprowadzenie produktu leczniczego do obrotu działania niepożądanego produktu leczniczego. 2. Zgłoszenia, o którym mowa w ust. 1, felczer dokonuje zgodnie z ustawą z dnia 6 września 2001 r. - Prawo farmaceutyczne. Art. 8. (uchylony) Art. 9. 1. Kto nie będąc uprawnionym udziela zawodowo świadczeń, o których mowa w art. 2 i 3, podlega karze grzywny. 2. W przypadku określonym w ust. 1 orzekanie następuje w trybie przepisów o postępowaniu w sprawach o wykroczenia. Art. 10. (uchylony) Art. 11. (uchylony) Art. 12. Uchyla się ustawę z dnia 1 lipca 1921 r. o uprawnieniach do wykonywania czynności felczerskich (Dz. U. R. P. z 1921 r. poz. 396, z 1934 r. poz. 976 oraz z 1946 r. poz. 312). Art. 13. (uchylony) Art. 14. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia5). 1) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 105 ustawy z dnia 7 kwietnia 2022 r. o wyrobach medycznych (Dz. U. poz. 974), która weszła w życie z dniem 26 maja 2022 r. 2) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. Urz. UE L 117 z str. 9, Dz. Urz. UE L 334 z str. 165, Dz. Urz. UE L 130 z str. 18 i Dz. Urz. UE L 241 z str. 7. 3) Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. Urz. UE L 117 z str. 11, Dz. Urz. UE L 334 z str. 167 i Dz. Urz. UE L 233 z str. 9. 4) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2021 r. poz. 1559 i 2232 oraz z 2022 r. poz. 583, 655, 830, 974 i 1352. 5) Ustawa została ogłoszona w dniu 26 sierpnia 1950 r.

ustawa o niektórych zawodach medycznych