Dna moczanowa (inaczej: podagra, artretyzm, skaza moczanowa) to zapalenie stawów spowodowane odkładaniem się kryształków moczanu sodu w płynie stawowym i innych tkankach. Do odkładania kryształów moczanu wapnia dochodzi na skutek zwiększonego stężenia kwasu moczowego (hiperurykemia) w organizmie. Sam wzrost stężenia kwasu Atak kamicy nerkowej jest najczęściej nagły i postępuje gwałtownie. Główne objawy, które mu towarzyszą, to: ból okolicy lędźwiowej, który promieniuje do pachwiny i spojenia łonowego; dyskomfort w podbrzuszu; nudności i wymioty; częste oddawanie moczu w małej ilości; dreszcze i gorączka – szczególnie gdy w układzie Kłębuszkowe zapalenie nerek to grupa chorób nerek, które mogą powodować stany zapalne i uszkodzenia kłębuszków nerkowych, które są maleńkimi strukturami w nerkach odpowiedzialnymi za filtrowanie odpadów z krwi. Omówimy, czym jest kłębuszkowe zapalenie nerek, jego objawy, przyczyny i możliwości leczenia. Vay Tiền Trả Góp Theo Tháng Chỉ Cần Cmnd. Kłębuszkowe zapalenia nerek to grupa chorób charakteryzujących się zajęciem przez proces zapalny kłębuszków nerkowych, co z kolei jest przyczyną nieprawidłowej pracy nerek, a z czasem może prowadzić do niewydolności nerek. Przyczyną kłębuszkowego zapalenia nerek jest nieprawidłowa czynność układu immunologicznego (odpornościowego) i leczenie często polega na stosowaniu leków hamujących działanie tego układu. Co to jest kłębuszkowe zapalenie nerek i jakie są jego przyczyny? Kłębuszkowe zapalenia nerek (glomerulonephritis) to grupa chorób charakteryzujących się zajęciem przez proces zapalny kłębuszków nerkowych, co z kolei jest przyczyną nieprawidłowej pracy nerek. W obrębie kłębuszków nerkowych gromadzą się komórki zapalne (limfocyty i leukocyty) i białka krwi (przeciwciała), co pobudza prawidłowe komórki kłębuszka do namnażania się (rozplemu, zob. ryc. poniżej). Gdy proces zapalny jest przewlekły, kłębuszek nerkowy z czasem ulega zwłóknieniu i staje się nieczynny. Jeśli większość kłębuszków przestaje pracować, pojawia się niewydolność nerek. Kłębuszkowe zapalenie nerek może być ostre i przemijające (z pełnym powrotem do zdrowia) lub przewlekłe - trwające latami i mogące powoli, trwale uszkadzać coraz więcej kłębuszków nerkowych, prowadząc do przewlekłej niewydolności nerek. Przyczyną kłębuszkowego zapalenia nerek jest nieprawidłowa czynność układu odpornościowego, którego zadaniem jest obrona organizmu przed obcymi elementami (jak bakterie, wirusy czy komórki nowotworowe). Kłębuszkowe zapalenie nerek rozwija się, gdy z jakiegoś powodu (może nim być zakażenie, np. paciorkowcowe zapalenie gardła lub skóry, nowotwór lub lek, np. leki przeciwzapalne stosowane w chorobach stawów) celem ataku układu odpornościowego staną się prawidłowe kłębuszki nerkowe. Jeżeli choroba dotyczy tylko nerek, mamy do czynienia z tzw. pierwotnym kłębuszkowym zapaleniem nerek, a jeżeli zapalenie nerek towarzyszy chorobom innych narządów lub jest ich wynikiem, to mówimy o wtórnym kłębuszkowym zapaleniu nerek. Ryc. Kłębuszkowe zapalenie nerek, widoczny rozplem komórek kłębuszka Najczęstsze z tych chorób to: toczeń rumieniowaty układowy i inne choroby autoimmunologiczne zakażenie rak białaczka chłoniak choroba wątroby. Jak często występuje kłębuszkowe zapalenie nerek? Dokładna częstość występowania kłębuszkowych zapaleń nerek nie jest znana, gdyż wiele przypadków pozostaje nierozpoznanych ze względu na brak objawów klinicznych (zobacz niżej). Ogólnie na kłębuszkowe zapalenie nerek częściej chorują mężczyźni. Natomiast ostre kłębuszkowe zapalenie nerek występuje głównie u dzieci i młodzieży. Kłębuszkowe zapalenie nerek - objawy Kłębuszkowe zapalenie nerek często nie daje żadnych dolegliwości, jednak zawsze jest przyczyną nieprawidłowych wyników badania moczu. Często to właśnie nieprawidłowy wynik badania moczu wykonanego z innego powodu (np. badanie okresowe w zakładzie pracy, diagnostyka z powodu nadciśnienia tętniczego) wskazuje na obecność choroby nerek. Badanie moczu wykazuje obecność białka, krwi (erytrocytów) oraz wałeczków (zobacz rozdział dotyczący Badań diagnostycznych). Chory może zauważyć, że mocz się pieni (jeżeli ilość białka w moczu jest duża) lub jest nieprawidłowego koloru (różowy, czerwony lub brunatny, gdy zawiera dużo erytrocytów). Może występować także ból w okolicy nerek. Jeżeli kłębuszkowe zapalenie nerek ma przebieg ciężki, to mogą wystąpić: obrzęki, zwłaszcza twarzy i wokół kostek (zobacz: Zespół nerczycowy) ból głowy, nudności, zaburzenia widzenia będące wynikiem wysokiego ciśnienia krwi i nagromadzenia wody w organizmie zmniejszenie objętości moczu (nawet brak oddawania moczu przez ponad dobę) inne objawy niewydolności nerek - ostrej lub przewlekłej Jeżeli występuje wtórne kłębuszkowe zapalenie nerek, to zwykle występują również objawy choroby, która stanowi przyczynę zapalenia nerek. W przypadku ostrego kłębuszkowego zapalenia nerek objawy choroby nerek często pojawiają się po 1–3 tygodniach od przebycia zapalenia gardła lub zakażenia skóry. Co robić w razie wystąpienia objawów kłębuszkowego zapalenia nerek? W każdym przypadku otrzymania nieprawidłowego wyniku badania moczu należy zgłosić się do lekarza. Natychmiast należy szukać pomocy lekarza w przypadku wystąpienia wyżej wymienionych objawów klinicznych. Jak lekarz stawia diagnozę kłębuszkowego zapalenia nerek? Na podstawie zgłaszanych dolegliwości, nieprawidłowości w badaniu fizykalnym oraz obecności w moczu białka i erytrocytów (niekiedy również wałeczków) lekarz wstępnie rozpoznaje chorobę nerek, pierwotną lub wtórną. Konieczne jest wykonanie dalszych badań z próbek krwi, aby ocenić, czy nie ma niewydolności nerek (stężenie kreatyniny i mocznika), zaburzeń metabolicznych (stężenie sodu, potasu, glukozy itp.) oraz w celu możliwie najbardziej dokładnego określenia rodzaju choroby (różne badania immunologiczne). Zawsze wykonuje się badanie obrazowe (zwykle USG), aby wykluczyć inne choroby nerek i dróg moczowych. Pomimo wykonania wszystkich tych badań, postawiona na ich podstawie diagnoza kłębuszkowego zapalenia nerek nie jest pewna, ale jedynie mniej lub bardziej prawdopodobna. Tylko zbadanie fragmentu nerki różnymi technikami mikroskopowymi pozwala na pewne rozpoznanie kłębuszkowego zapalenia nerek, a zwłaszcza na stwierdzenie - z jakiego typu kłębuszkowym zapaleniem nerek mamy do czynienia u danego pacjenta. Aby uzyskać fragment nerki wykonuje się biopsję. Biopsja nerki nie zawsze jest konieczna i często, zwłaszcza w przypadku wtórnego zapalenia nerek, można rozpocząć odpowiednie leczenie na podstawie wyników innych badań. W bardzo wielu przypadkach, mimo wykonania wszystkich koniecznych badań, nadal nie można ustalić przyczyny choroby nerek, jednak wyniki badań pozwalają wybrać najlepszy w danym przypadku sposób leczenia. Najczęstsze typy kłębuszkowego zapalenia nerek (w sposób pewny można je rozpoznać tylko po wykonaniu biopsji nerki) to: ostre kłębuszkowe zapalenie nerek kłębuszkowe zapalenie nerek typu IgA (nefropatia IgA) ogniskowe segmentalne stwardnienie kłębuszków nerkowych błoniaste kłębuszkowe zapalenie nerek submikroskopowe kłębuszkowe zapalenie nerek gwałtownie postępujące kłębuszkowe zapalenie nerek Charakterystyczne cechy poszczególnych typów kłębuszkowego zapalenia nerek przedstawiono w tabeli. Cechy charakterystyczne poszczególnych typów kłębuszkowego zapalenia nerek Typ kłębuszkowego zapalenia nerek Objawy i przebieg Sposoby leczenia ostre kłębuszkowe zapalenie nerek rozwija się nagle, najczęściej 1—3 tygodni po przebyciu paciorkowcowego zapalenia gardła; główne objawy to obrzęki (głównie pod oczami, rzadko uogólnione), nadciśnienie tętnicze oraz zmiany w moczu: białkomocz, krwinkomocz i wałeczki erytrocytowe; może występować złe samopoczucie, utrata łaknienia, czasem nudności i wymioty, skąpomocz lub bezmocz; w ponad 80% przypadków przebiega bezobjawowo: w większości przypadków choroba ustępuje samoistnie po kilku lub kilkunastu dniach, chociaż niewielki krwinkomocz i białkomocz mogą utrzymywać się nawet kilka lat leczy się zakażenie paciorkowcowe stosując odpowiedni antybiotyk; dieta z ograniczeniem soli do 3—6 g/d; w razie nadciśnienia tętniczego leki hipotensyjne; w razie obrzęków leki moczopędne; jeżeli dojdzie do ostrej niewydolności nerek, może być konieczne leczenie dializami kłębuszkowe zapalenie nerek typu IgA (nefropatia IgA) typowym objawem jest występujący okresowo krwiomocz (może trwać od kilku godzin do kilku dni), który typowo towarzyszy zakażeniu górnych dróg oddechowych (tzw. przeziębienie); może wtedy występować ból w okolicy lędźwiowej. W badaniach moczu prawie u wszystkich chorych występuje krwinkomocz i często białkomocz; u połowy chorych może być nadciśnienie tętnicze gdy choroba jest łagodna (tylko krwinkomocz i niewielki białkomocz), to stosuje się leki nefroprotekcyjne (inhibitory konwertazy angiotensyny lub blokery receptora angiotensyny); w ciężkich przypadkach (duży białkomocz, niewydolność nerek) stosuje się leki immunosupresyjne ogniskowe segmentalne stwardnienie kłębuszków nerkowych najczęstszym objawem jest białkomocz; u 75% chorych prowadzi do rozwoju zespołu nerczycowego; krwinkomocz występuje u ok. 50%, a krwiomocz u 5—10% (niekiedy jest pierwszym objawem choroby); rokowanie jest raczej złe, nawet w przypadku leczenia, nie występują samoistne remisje (cofnięcie się objawów choroby); u 50% chorych schyłkowa niewydolność nerek rozwija się w ciągu 10 lat od rozpoznania sposób leczenia zależy od ciężkości choroby, tj. nasilenia objawów klinicznych, a zwłaszcza wielkości białkomoczu dobowego; gdy białkomocz nieduży to stosuje się leki nefroprotekcyjne (inhibitory konwertazy angiotensyny lub blokery receptora angiotensyny); w ciężkich przypadkach (duży białkomocz, niewydolność nerek) stosuje się leki immunosupresyjne błoniaste kłębuszkowe zapalenie nerek u większości (70—80%) objawia się białkomoczem, który prowadzi do zespołu nerczycowego; krwinkomocz stwierdza się u 40—60% chorych, a krwiomocz jest rzadki; często są powikłania zakrzepowo-zatorowe; charakterystyczne są samoistne remisje i nawroty; może prowadzić do schyłkowej niewydolności nerek po latach (po 15 latach u ok. 50% chorych) sposób leczenia zależy od wielkości białkomoczu dobowego; gdy białkomocz jest nieduży, stosuje się leki nefroprotekcyjne (inhibitory konwertazy angiotensyny lub blokery receptora angiotensyny); w ciężkich przypadkach (duży białkomocz, niewydolność nerek) stosuje się leki immunosupresyjne submikroskopowe kłębuszkowe zapalenie nerek objawia się dużym białkomoczem, który prowadzi do rozwoju zespołu nerczycowego. Może ustępować samoistnie lub wskutek leczenia, ale często nawraca – po pierwszym leczeniu remisje uzyskuje się u 85—90% dorosłych, ale tylko u 25% jest ona trwała, u pozostałych dochodzi do nawrotów stosuje się leki immunosupresyjne; w pierwszej kolejności prednizon (początkowo w dużej dawce ok. 1 mg/kg codziennie); gdy białkomocz ustąpi, to dawkę się zmniejsza w okresie 4—6 tygodni; u 10—15% brak remisji po 20 tyg. leczenia i wtedy stosuje się leki alternatywne (cyklofosfamid, cyklosporyna, mykofenolan mofetylu, azatiopryna) gwałtownie postępujące kłębuszkowe zapalenie nerek początkowe objawy mogą być niecharakterystyczne: uczucie zmęczenia, gorączka, nocne poty i ból stawów; w badaniu moczu krwinkomocz lub krwiomocz, wałeczki erytrocytowe i białkomocz; w przypadkach nieleczonych szybko (w ciągu tygodni) rozwija się ciężka niewydolność nerek, zwykle ze zmniejszeniem objętości oddawanego moczu; bez leczenia choroba prowadzi do zgonu; może nawracać po skutecznym leczeniu początkowo leczy się dużymi dawkami leków immunosupresyjnych, najczęściej metylprednizolonem i cyklofosfamidem (tzw. indukcja remisji); po opanowaniu ostrej fazy choroby dawki leków są mniejsze i stosuje się je nawet przez kilka lat (tzw. leczenie podtrzymujące); często konieczne jest leczenie dializami, a w niektórych najcięższych przypadkach wykonuje się również plazmaferezy (wymiana osocza krwi) Leczenie kłębuszkowego zapalenia nerek Sposób leczenia kłębuszkowego zapalenia nerek zależy od tego, czy jest to zapalenie ostre, czy przewlekłe, od przyczyny w przypadku zapalenia wtórnego, ciężkości choroby oraz obecności powikłań. Zasadnicze znaczenie w każdym przypadku ma leczenie nadciśnienia tętniczego, które często rozwija się w chorobach nerek. Jeżeli nie ma przeciwwskazań, najbardziej korzystne są leki z grupy inhibitorów konwertazy angiotensyny lub blokery receptora angiotensynowego. W przypadku ostrego kłębuszkowego zapalenia nerek, które wystąpiło po zapaleniu gardła, skóry lub w przebiegu innego zakażenia, leczenie polega na eliminacji zakażenia, obniżaniu ciśnienia krwi, ograniczeniu soli w diecie oraz unikaniu wysiłku fizycznego. W trakcie leczenia należy regularnie wykonywać kontrolne badania moczu oraz krwi. Gdy zapalenie kłębuszków ma charakter wtórny, jego leczenie polega na leczeniu przyczyny (zakażenia, raka, białaczki, choroby autoimmunologicznej) lub jej usunięciu (zaprzestanie przyjmowania leków). U niektórych osób przewlekłe kłębuszkowe zapalenie ma przebieg łagodny i powolny, a zmiany w moczu są niewielkie. Zwykle postępowanie polega wtedy na leczeniu nadciśnienia tętniczego i okresowym wykonywaniu badań moczu i krwi. Niektóre typy kłębuszkowego zapalenia nerek mają cięższy przebieg, ilość białka w moczu jest duża, a czynność nerek się pogarsza. W takich przypadkach konieczne może się okazać leczenie immunosupresyjne (hamujące układ odpornościowy), początkowo zwykle z użyciem steroidów. Na wyniki leczenia trzeba często czekać kilka miesięcy, a w przypadku braku poprawy istnieje możliwość zamiany jednego leku immunosupresyjnego na inny, o silniejszym lub nieco innym działaniu. Samo leczenie immunosupresyjne wiąże się z licznymi poważnymi działaniami niepożądanymi w wyniku osłabienia odporności. Gdy wystąpią powikłania, takie jak ostra lub przewlekła niewydolność nerek, może zachodzić konieczność leczenia nerkozastępczego (najczęściej dializy). Czy możliwe jest całkowite wyleczenie kłębuszkowego zapalenia nerek? Ostre kłębuszkowe zapalenie nerek zwykle ustępuje całkowicie, a w lekkich przypadkach często nawet nie zostaje rozpoznane. Tylko w kilku procentach przypadków dochodzi do trwałej niewydolności nerek. Przewlekłe wtórne kłębuszkowe zapalenie nerek bardzo często całkowicie ustępuje po wyleczeniu przyczyny. Jeżeli nie uda się jej usunąć, to kłębuszkowe zapalenie nerek może doprowadzić do ich niewydolności, co w najcięższych przypadkach może nastąpić w ciągu kilku tygodni lub miesięcy, nawet pomimo stosowania wszystkich możliwych sposobów leczenia. Wynik leczenia przewlekłego kłębuszkowego zapalenia nerek jest trudny do przewidzenia. W niektórych przypadkach choroba może sama ustąpić bez leczenia, w innych leczenie prowadzi do całkowitego lub częściowego wyzdrowienia, u niektórych osób w czasie leczenia występuje poprawa, ale po zakończeniu leczenia kłębuszkowe zapalenie nerek nawraca, a w najcięższych przypadkach leczenie bywa całkowicie nieskuteczne. Co trzeba robić po zakończeniu leczenia kłębuszkowego zapalenia nerek? Osoby, które przebyły ostre kłębuszkowe zapalenie nerek bez powikłań wymagają krótkotrwałego (kilka miesięcy), okresowego nadzoru lekarskiego i badania moczu. W przypadkach przewlekłego kłębuszkowego zapalenia nerek, bez względu na rodzaj stosowanego leczenia oraz jego wyniki, zwykle konieczny jest wieloletni nadzór. Osoby te powinny pozostawać pod opieką nefrologa, który w każdym przypadku decyduje, w jakich odstępach czasu należy zgłaszać się do kontroli oraz jakie należy wykonywać badania. Zasadnicze znaczenie ma okresowa kontrola ciśnienia krwi, gdyż u osób z prawidłowym ciśnieniem, które chorują lub chorowały na kłębuszkowe zapalenie nerek, często po jakimś czasie rozwija się nadciśnienie tętnicze. Co robić, aby uniknąć zachorowania na kłębuszkowe zapalenie nerek? Kłębuszkowemu zapaleniu nerek nie można na ogół zapobiegać, dlatego ważne jest wczesne jego wykrycie i leczenie, zanim wystąpią powikłania. Wyjątkiem jest część przypadków ostrego zapalenia kłębuszków, któremu można zapobiec, wcześnie i skutecznie lecząc paciorkowcowe zapalenie gardła. Jakie są przyczyny bólu nerek? Diagnostyka i leczenie Nerki to parzysty narząd znajdujący się w jamie brzusznej. Są częścią układu moczowego. Mają wpływ na funkcjonowanie całego organizmu. Wszelkie zaburzenia ich pracy mogą skutkować poważnymi problemami ze zdrowiem, czasem nawet zagrażają życiu. Jednym z objawów nieprawidłowości w obrębie tego narządu mogą być dolegliwości bólowe. Aby je zmniejszyć, niezbędne jest odpowiednie leczenie. Podpowiadamy, jak złagodzić ból nerek. Artykuły o podobnej tematyce Zdrowie na co dzień Nerki czy kręgosłup – co boli? Na to pytanie zawsze powinien odpowiedzieć lekarz, jednak istnieje kilka charakterystycznych różnić, które mogą wskazywać na konkretną przyczynę dolegliwości. Na co zwrócić uwagę i jakie objawy należy zawsze skonsultować z lekarzem? Po co człowiekowi nerki? Nerki to jedne z najważniejszych organów w ciele człowieka. Każdego dnia ponad 300 razy oczyszczają krew z toksyn, kwasu moczowego i innych substancji chemicznych. Ich podstawową i główną funkcją jest jednak wytwarzanie moczu. Jeśli nerki przestają pracować prawidłowo, pojawiają się problemy z wydalaniem moczu. To powoduje silny ból nerek, ale i dolegliwości ze strony układu moczowego. Zaburzenia pracy nerek niosą poważne konsekwencje dla organizmu, a ostra niewydolność nerek może nawet doprowadzić do zgonu. Co ciekawe, człowiek jest w stanie normalnie żyć, mając tylko jedną nerkę. Dlatego przeszczep nerki jest nadzieją dla osób, które cierpią na poważne schorzenia tych organów. Ból nerek – gdzie najczęściej jest umiejscowiony? Ból nerek najczęściej dotyczy jednej strony dolnej partii pleców. Pojawia się w okolicy lędźwiowej i dlatego bywa mylony z bólem kręgosłupa. Przyczyny bólu nerek – choroby powodujące ból nerek Ból nerek może być spowodowany przez różne dolegliwości. Niekiedy ból w okolicy lędźwiowej pleców pochodzi ze strony kręgosłupa i w żaden sposób nie jest powiązany ze stanem zapalnych nerek. Może również być spowodowany infekcją układu moczowego - w takiej sytuacji konieczne jest badanie ogólne moczu, a często także i posiew. Najczęstsze przyczyny bólu nerek to piasek i kamienie nerkowe. Piaskiem nazywane są złogi, które odkładają się w moczowodach i nerkach. Pojawiają się na skutek nieodpowiedniej diety bogatej w białko i wapń, a także ubogiej w płyny. Piasek może także pojawić się na skutek różnych schorzeń, cukrzycy, nadciśnienia tętniczego czy nadczynności przytarczyc. Aby pozbyć się piasku, należy zmienić dietę i mocno zwiększyć liczbę przyjmowanych płynów dziennie. Ból nerek mogą powodować też śródmiąższowe zapalenie nerek, ostre odmiedniczkowe zapalenie nerek, a także kolka nerkowa czy torbiele nerek. Ból nerek – charakterystyka Ból nerek najczęściej jest silny i przeszywający, odczuwalny po jednej stronie pleców. Może promieniować do pachwiny lub brzucha. Mogą mu towarzyszyć też różne objawy, gorączka, problemy z oddawaniem moczu, krwiomocz. W przypadku wystąpienia tak silnego bólu nerek, należy skonsultować się z lekarzem. Jeśli pojawia się krwiomocz lub gorączka, konieczna może okazać się hospitalizacja. Ból nerek – czym jest? Jakie objawy mogą mu towarzyszyć? Dolegliwościom bólowym ze strony układu moczowego i nerek mogą towarzyszyć różne objawy: problemy z oddawaniem moczu bolesne parcie na mocz zmętnienie moczu krwiomocz nudności wymioty wysoka temperatura dreszcze bladość nadmierne pocenie się ból w okolicy lędźwiowej spadek masy ciała Wystąpienie jakichkolwiek spośród tych objawów jest wskazaniem do natychmiastowego kontaktu z lekarzem. Nerka może przestać pracować prawidłowo, mogą wystąpić niepokojące objawy takie jak obrzęk moczowodu czy zastój w drogach moczowych. Są to wskazania do hospitalizacji. Dlaczego bolą plecy? Ból pleców może mieć wiele przyczyn. Jedną z nich są choroby zwyrodnieniowe kręgosłupa, które nie dotykają już jedynie osób starszych. Przyczyną zwyrodnienia może być siedzący tryb życia, nadwaga, otyłość, a nawet chodzenie na szpilkach, dlatego warto od młodości dbać o kręgosłup i postawić na sprawdzoną profilaktykę, czyli aktywny tryb życia oraz unikanie nadmiernego przybierania na wadze. Niekiedy silny ból pleców, pojawiający się po jednej stronie i przypominający ból nerek, może wynikać ze spania w nieprawidłowej pozycji. W takiej sytuacji dobrze jest zainwestować w dobrej jakości materac o odpowiedniej twardości oraz w poduszkę ortopedyczną, które pomogą nam przybrać odpowiednią pozycję do snu. Może to wyeliminować ból w okolicy lędźwiowej i bóle po obu stronach kręgosłupa. Ból pleców mogą także powodować choroby narządów wewnętrznych. Powodują go, choroby nerek, trzustki i choroby ginekologiczne. Jak rozpoznać przyczynę bólu? Najprostszym sposobem na wstępne zdiagnozowanie przyczyny bólu pleców jest obserwacja własnego organizmu – o tym, co nas boli wiele mówi moment pojawienia się bólu, jego nasilenie, czas trwania, a także współtowarzyszące mu dolegliwości. Jak boli kręgosłup? Objawy bólu kręgosłupa są dość charakterystyczne, jednak zależą od miejsca, w którym występuje problem. Typowy dla bólu kręgosłupa jest moment pojawienia się dolegliwości – ból pojawia się najczęściej po długotrwałym staniu lub siedzeniu, schylaniu się oraz przebywaniu w innej, wymuszonej pozycji przez dłuższy czas, a także po wysiłku fizycznym związanym z pracą lub treningiem. Typowy ból krzyża rozpoczyna się łagodnie i stopniowo narasta, jednak zwykle nie dochodzi do poziomu, który staje się dla nas na tyle niepokojący, ze składania do szybkiej wizyty u lekarza; wyjątkiem jest ból pojawiający się na skutek urazu, który spowodował np. wypadnięcie dysku – wówczas może on być na tyle silny, że nie tylko uniemożliwia przyjęcie prawidłowej pozycji, ale także powoduje dodatkowe dolegliwości np. wymioty, zawroty głowy, a nawet omdlenia. Kręgosłup często jest przyczyną przewlekłego bólu, który promieniuje pionowo ku górze – pod łopatki, w kierunku ramion i karku oraz ku dołowi – do bioder, pośladków i kończyn dolnych, czasami może promieniować nawet do pięty i dużego palca u nogi. Cechą charakterystyczną bólu kręgosłupa jest też to, że dolegliwości zmniejszają się lub całkowicie ustępują po wykonaniu kilku ćwiczeń rozluźniających i rozciągających mięśnie, przyłożeniu ciepłego lub chłodnego okładu oraz rozmasowaniu pleców. Jak bolą nerki? Objawy bólu nerek są nieco inne. Przede wszystkim ból atakuje nagle i jest przeszywający, często pulsujący oraz zlokalizowany nie w środkowej części pleców, a w okolicy jednego boku. W przypadku bólu nerek, który spowodowany jest kolą nerkową, dolegliwości są tak silne, że nie można normalnie funkcjonować, a odczuwany wówczas ból porównywany jest do bólu porodowego. Ból nerki zwykle promieniuje poziomo do drugiej nerki lub ku pachwinie. Może mu towarzyszyć, ból lub pieczenie podbrzusza, problemy z oddawaniem moczu (parcie na pęcherz, pieczenie podczas oddawania moczu, częstomocz lub skąpomocz), ogólne złe samopoczucie, gorączka, krwiomocz, nietypowy zapach moczu oraz nudności i wymioty. Bardzo często pojawia się tkliwość okolicy nerek i wyjątkowa wrażliwość na ból, która jest jasnym sygnałem dla lekarza, że przyczyną dolegliwości jest infekcja, kamica nerkowa lub niewydolność tego narządu. Podsumowując, poniżej prezentujemy 4 różnice, które pomogą odróżnić ból nerek od bólu pleców. 1. Stopień nasilenia bólu kręgosłup – ból tępy, jednostajny, nerki – ból ostry, przeszywający, pulsujący. 2. Czas trwania bólu kręgosłup – ból przewlekły, pojawiający się często w określonych sytuacjach, nerki – ból pojawiający się jedynie w przypadku infekcji, schodzenia piasku lub kamienia i innych schorzeń. 3. Kierunek promieniowania bólu kręgosłup – pionowo ku górze lub ku dołowi, nerki – poziomo do drugiej nerki, pachwiny, brzucha. 4. Dolegliwości współtowarzyszące kręgosłup – najczęściej brak; mogą pojawić się w przypadku wypadnięcia dysku lub innego urazu, ewentualnie mrowienie kończyn i inne objawy neurologiczne pojawiające się z powodu ucisku na nerwy, nerki – nudności, wymioty, problemy z oddawaniem moczu, zmiana barwy i zapachu moczu, pieczenie podczas oddawania moczu, ból brzucha, gorączka. Choroby objawiające się bólem nerek Ból nerek mogą powodować różne choroby: torbiel nerkowa kamica nerkowa kolka nerkowa ostre odmiedniczkowe zapalenie nerek śródmiąższowe zapalenie nerek kłębuszkowe zapalenie nerek zastój moczu w nerce nowotwór nerki Ból nerki - kolka nerkowa Kolka nerkowa to silny ból, który powstaje w wyniku zablokowania odpływu moczu z nerek. Zastój w drogach moczowych może powstać na skutek obecności kamieni nerkowych. Charakterystyczny objaw kamicy nerkowej to nagły i bardzo silny atak kolki nerkowej. W takiej sytuacji ból nie ustąpi, dopóki kamień nie zostanie wydalony z nerki. Urodzenie takiego kamienia jest bardzo bolesne, wiąże się z dużym cierpieniem i bywa porównywane do porodu. Atak kolki nerkowej powoduje duże dolegliwości bólowe, a ból jest tak silny, że promieniuje nie tylko na plecy, ale i spojenie łonowe, nie pozwalając normalnie funkcjonować. Kamica nerkowa może mieć wiele przyczyn. Do odkładania się kamieni może przyczynić się picie zbyt małych ilości wody albo sięganie po napoje, które zawierają wysoką ilość minerałów. Oprócz tego niewskazana jest duża ilość wapnia w diecie (jogurtów, kefirów, mleka, serów i produktów mlecznych), ponieważ nadmiar wapnia także może wpływać na powstawanie kamieni nerkowych. Ból nerki – torbiel nerki Ból nerek może być związany również z obecnością torbieli nerek. Są to pęcherzyki, które są wypełnione płynem i które mogą utrudniać swobodny przepływ moczu. Torbiele jednak nie muszą sprawiać bólu, często zdarza się, że pacjent dowiaduje się o nich przypadkiem, w czasie rutynowego badania USG. Może to być uzależnione od ich wielkości. Takie torbiele jednak najczęściej się usuwa w czasie laparoskopii. Urolog je nakłuwa i odsysa ich treść, a później usuwa ścianki. Po zabiegu należy prowadzić oszczędzający tryb życia, odpowiednio się odżywiać i pić dużo wody. Ból nerki – rak nerki Ból nerek może być związany również z nowotworem nerki. Rak nerki najczęściej na początku nie daje żadnych objawów, a ból objawia się, gdy choroba jest już zaawansowana. Mogą wystąpić również inne symptomy choroby, krwiomocz. W przypadku raka nerki zmiany nowotworowe są widoczne na USG brzucha. Nowotwór nerki wymaga leczenia. Najczęściej polega ono na nefrektomii, czyli usunięciu jednej nerki. Po usunięciu nerki ważne jest ścisłe przestrzeganie zaleceń lekarza, stosowanie zdrowej i zbilansowanej diety, a także częste przyjmowanie płynów. Ból nerki – nefropatia zaporowa Ból nerek może być spowodowany także nefropatią zaporową. W takiej sytuacji może on wynikać z nieprawidłowej budowy nerek i powodować zastoje w drogach moczowych, problemy z oddawaniem moczu lub niedrożność układu moczowego. Nefropatia zaporowa może wynikać również z przepukliny mózgowo-rdzeniowej lub z przebytego urazu kręgosłupa. Objawami nefropatii mogą być problemy z oddawaniem moczu, krwiomocz, a także kolka nerkowa. Niekiedy może dojść do uszkodzenia nerki lub jej niewydolności. Aby zdiagnozować nefropatię, należy wykonać badanie USG układu moczowego i urografię. Pomaga to odkryć przyczynę bólu nerek oraz utrudnionego odpływu moczu. Leczenie może polegać na cewnikowaniu lub operacji chirurgicznej. Diagnostyka problemów z nerkami W razie wystąpienia dolegliwości bólowych warto w pierwszej chwili udać się do internisty. Zleci on badanie moczu, które potwierdzi, czy w układzie moczowym występują bakterie chorobotwórcze, które powodują infekcję. Infekcjom układu moczowego zazwyczaj towarzyszy ból przy oddawaniu moczu, pieczenie, częstomocz czy uczucie ostrego parcia na mocz, podczas gdy w rzeczywistości wydalamy go jedynie w kilku kroplach. Po badaniu ogólnym moczu, internista może skierować także pacjenta do nefrologa, specjalisty od nerek. Lekarz może także zlecić dokładniejsze badania, morfologię, a także USG jamy brzusznej. Komplet badań pozwoli ocenić, czy nerki pracują prawidłowo, czy nie występują w ich obrębie torbiele lub guz czy też nowotwór. Leczenie bólu nerek Ból nerek jest bardzo bolesny, może przypominać ból porodowy. Zwykłe leki przeciwbólowe czy niesteroidowe leki przeciwzapalne nie przynoszą ulgi, konieczna jest hospitalizacja i podanie silnych leków rozkurczowych. W szpitalu najczęściej w pierwszej kolejności wykonywane jest badanie ogólne moczu, które pozwala określić stan nerek. Jeśli badania laboratoryjne wykażą infekcje układu moczowego, konieczna okazuje się antybiotykoterapia. Ból nerek – leki bez recepty W domowym leczeniu bólu nerek sprawdzają się przede wszystkim zioła, które pomagają oczyszczać organizm. Świetnie działa napar z pokrzywy, który jest moczopędny i przyspiesza oczyszczanie organizmu. Sprawdzić się mogą także inne zioła, ziele skrzypu polnego ziele nawłoci liście brzozy brodawkowatej czarny bez natka pietruszki Takie napary są bezpieczne, a najlepiej działają, gdy są spożywane regularnie. Ich wielką zaletą jest to, że mogą pomóc wydalić piasek nerkowy, a także zapobiec kamicy nerkowej. Dzięki temu przeciwdziałają rozwojowi chorób układu moczowego i nerek. Jak dbać o nerki? Przeciwdziałanie Aby dbać o nerki, należy wypijać przynajmniej 2 litry płynów dziennie. Najlepszym wyborem jest woda niegazowana, która pozwala wypłukiwać z organizmu toksyny i resztki pokarmowe. Warto również dbać o zbilansowaną i zrównoważoną dietę, w której nie powinno być zbyt dużo białka ani wapnia. Ważną rolą jest również dbanie o pęcherz moczowy, by unikać infekcji układu moczowego. Woda niegazowana pozwala zwiększyć częstość wypróżnień, dzięki czemu w pęcherzu moczowym nie tworzą się zastoje moczu. Zdrowy mocz powinien mieć jasny kolor - warto pamiętać, że jeśli mocz zmieni kolor na brązowy lub ciemny, może to oznaczać, że pijemy zbyt mało wody. Czasem prosta zmiana nawyków pozwala zadbać o pęcherz i zmniejszyć ryzyko wystąpienia infekcji. Czytaj też:Akromegalia: Choroba o charakterystycznych objawach, wykrywana zbyt późno

ból nerek objawy leczenie